Hugleiðing dagsins
Er ég alveg viss um að ég sé að gera allt sem í minu valdi er til þess að gera þetta nýja líf farsælt? Er ég að nota hæfileika mína og færni á farsælan hátt? Ber ég kennsl á og er þakklátur fyrir það sem ég get verið þakklátur fyrir? GA prógramið og tólf sporin hafa kennt mér að ég hef ótakmarkaðan innri styrk. Þeim mun meira sem ég nýti hann þeim mun meiri verður hann – uns hann skyggir á og strokar út þær erfiðu og sársaukafulu tilfinningar sem heltaka hug minn nú.

Er ég jafn viðkvæmur í dag og þegar ég kom first í GA?

Bæn dagsins
Megi ég virkja allan minn innri styrk á allan hugsanlega hátt. Megi ég byrja að sjá umhverfi mitt, fólk, tækifæri og undursamleg urræði allt um kring. Megi stygglyndi mitt og hörundsæri hverfa eftir því sem ég byrja að brjótast úr skel einangrunar og fer að skilja sjálfan mig betur í samhengi við umhverfi mitt. Megi ég losna undan fórnarlambshlutverkinu og byrja að sjá heiminn sem þá gnægtarkistu tækifæra sem hann er.

Minnispunktur dagsins
Innri styrk mínum eru engin takmörk sett.

Hugleiðing dagsins
Ég varð forviða á allri glaðværðinni, þegar ég kom fyrst í GA. Í dag geri ég mér grein fyrir að gáski og léttlyndi gera gagn. Ókunnugir verða stundum hvumsa yfir því þegar við hlæjum að ömurlegri – jafnvel raunalegri – lífsreynslu. En hví skyldum við ekki hlæja? Okkur hefur verið sýnd leiðin til bata, sem og hvernig við getum hjálpað öðrum. Hvað annað gæti gefið okkur tilefni til þess að gleðjast, ef ekki þetta?

Er ég byrjaður að öðlast aftur kímnigáfu?

Bæn dagsins
Megi guð færa mér aftur skopskyn mitt. Megi ég kunna að meta heiðarlegan hlátur, sem er samhljómur fögnuðar okkar yfir bindindinu. Megi ég hlæja sem oftast, ekki þessum sjálfselsku hlátri sem hæðir breyskleika annarra, ekki háðskum hlátri sjálfsniðurlægingar, heldur heilnæmum hlátri sem byggir á yfirsýn yfir aðstæður. Megi ég aldrei líta á slíkan hlátur með virðingarlausan. Ég hef aftur á móti lært að það er ekki viðrðingarvert að taka sjálfan sig of alvarlega.

Minnispunktur dagsins
Skopskyn er merki um heilbrigði.

Hugleiðing dagsins
Ég geri mér ekki fylliega grein fyrir hversu margt ég geti verið þakklátur fyrir. Það gerist allt of oft að ég gleymi öllu því í lífinu sem ég geti notið og kunnað að meta. Það er kannski vegna þess að ég er of upptekinn við að velta mér upp úr trega. Ég leyfi huganum að fyllast af gremju; sem eykst bara eftir því sem ég dvel við hana. Í stað þess að gefi mig guði og góðsemi hans á vald, þá leyfi ég mér að stjórnast af neikvæðum hugsunum, hugsunum sem hugur minn virðist leyta til uns ég beini þeim inn á bjartari brautir.

Reyni ég að rækta jákvætt viðhorf?

Bæn dagsins
Megi guð leiða mig frá uppsöfnuðum neikvæðum hugsunum, sem afvegaleiða mig frá batanum. Megi ég losna við grey-ég ávanann sem snérist um að rifja í sífellu upp það slæma og búast bara við hinu versta. Megi ég beina hugsunum mínum að nýjum aðstæðum, nýju umhverfi. Megi ég leyfa mér að sjá fyrir mér dýrð guðs.

Minnispunktur dagsins
Viðhalda viðhorfi þakklætis.

Hugleiðing dagsins
Okkur lærist í GA prógraminu að ekkert veitir meiri ánægju og gleði heldur en vel unnið tólfta spor. Að sjá augu manneskju fyllast furðu þegar þau hverfa frá myrkinu yfir í ljósið, þegar þau sjá líf sitt fyllast tilgangi og fá merkingu, og umfram allt að sjá þau fá andlega uppvakningu þegar þau uppgötva ástsælan guð í lífi sínu. Þetta er innihald þess sem við fáum þegar við berum boðskap prógramsins áfram.

Er mér að lærast, í gegnum tólfta sporið, að þakklæti á að berast áfram, ekki aftur á bak?

Bæn dagsins
Megi tólfta spors vinna mín vera eins heilshugar. eins sannfærandi og eins uppbyggileg eins og tólfta spors vinna annarra hefur verið fyrir mig. Megi ég gera mér grein fyrir að máttur prógramsins og virkni þess felst í að “láta það ganga.” Þegar ég hjálpa öðrum að halda bindindi sitt þá er ég um leið að styrkja mitt eigið bindindi. Ég bið guð í auðmýkt um leiðsögn fyrir hvert tólfta spor.

Minnispunktur dagsins
Að láta það ganga.

Hugleiðing dagsins
Við getum alltaf fundið eitthvað sem við getum glaðst yfir og verið þakklát fyrir, sama hversu mikið okkur finnst við skorta eitthvað eða hversu vandamálið virðist stórt. Guð þarf ekki á þakklæti að halda, það erum við sem þurfum að vera þakklát. Þakklæti opnar okkur nýjar dyr að góum hlutum í lífi okkar. Þakklæti endurnýjar hjartalag okkar og andlegt líf.

Er ég vakandi fyrir hversu lánsamur ég er og man ég eftir að vera þakklátur fyrir það?

Bæn dagsins
Megi guð fylla hug minn þakklæti. Þegar ég tjái þakklæti mitt til guðs eða annarrar manneskju, sama hversu hönduglega mér ferst það úr hendi, þá er ég ekki einvörðungu að tjá guði eða viðkomandi manneskju þakklæti mitt, heldur er ég um leið að gefa sjálfum mér mestu verðlaunin – þakklátt hjarta. Megi ég hvorugu gleyma “að þakka fyrir”, sem beinist að einhverjum örðum, né því “að vera þakklátur”, sem uppfyllir mínar eigin þarfir.

Minnispunktur dagsins
Að þakka fyrir og vera þakklátur.

Hugleiðing dagsins
Megi augu mín opnasty æ betur eftir því sem fundum mínum hjá GA fjölgar. Vandamál mín eru smávægileg í samanburði við vanda annarra GA félaga, samt takast þeir á við vandann af hugrekki og sjálfstrausti. Aðrir eru í svipuðum aðstæðum og ég og takast á við sín vandamál af þolgæði. Með því að sækja fundi þá uppgötva ég margar ástæður til þess að vera þakklátur. Byrðar mínar eru byrjaðar að léttast.

Vænti ég auðveldra lausna við vandamálum mínum? Eða sækist ég eftir leiðsögn?

Bæn dagsins
Ég bið þess að ég muni fylgja GA prógraminu í gegnum lífið. Markmið þess eru mín markmið. GA félagarnir eru sannir vinir mínir. megi mér auðnast að rétta öðrum hjálparhönd og kenna þeim það sem ég hef lært. Megi bati minn og viðsnúningur lífs míns til hins betra verða öðrum hvatning, á sama hátt og ég fékk hvatningu frá öðrum.

Minnispunktur dagsins
Megi ég vera þakklátur.

Hugleiðing dagsins
Get ég verið heilshugar þakklátur fyrir daginn í dag? Ef svarið er já, þá er ég að opna dyr að síauknum gæðum. En hvað ef ég get ekki verið þakklátur fyrir erfiðleikana sem ég hef upplifað – hina svokölluðuð erfiðu tíma? Hvað þá? Ég get byrjað þá því að vera þakklátur fyrir góðu stundirnar sem ég man eftir og allt það jákvæða. Þegar ég hef rifjað upp góðu stundirnar, þá get ég kannski horft til baka og séð erfiðleikana sem nauðsynlegan hluta af lífi mínu; kannski get ég séð blessun og lán sem mér var áður hulið.

Er ég þakklátur fyrir allt í lífiinu, bæði þegar vel gengur og þegar á brattann er að sækja?

Bæn dagsins
Megi ég vera þakklátur fyrir allt sem hefur gerst í mínu lífi, bæði gott og slæmt. Hið slæma hjálpar til við að skilgreina hið góða. Sorgin skerpir gleðina. Auðmýkt dregur fram andlega göfgi. Án veikinda kynnum við ekki að njóta góðrar heilsu. Án einmannaleika væri ástin, bæði mennsk og guðleg, ekki hin æðsta gjöf. Ég er guði þakklátur fyrir þær andstæður sem hafa gert mér kleift að kynnast guði betur.

Minnispunktur dagsins
Ég er þakklátur fyrir allt í lífinu.

Hugleiðing dagsins
Anais Nin skrifaði; “Ef einstaklingur upplifir það að sjá einvörðungu risa, þá þýðir það að viðkomandi er enn að horfa á heiminn með barnsaugum.” Næstu 24 stundirnar ætla ég að neita mér um að íþyngja sjálfum mér með hugsunum um risa og skrímsli – með hugsunum um hluti úr fortíðinni. Ég ætla ekki að hafa áhyggjur af morgundeginum, fyrr en að hann verður dagurinn í dag. Þeim mun betur sem ég nýti daginn í dag, þeim mun líklegra er að morgundagurinn verði bjartur.

Hef ég rétt einhverjum hjálparhönd í dag?

Bæn dagsins
Guð gefi að ég þroskist. Megi risar og skrímsli ímyndunar minnar – þessar birtingarmyndir barnalegrar ímyndunar – hverfa fyrir fullt og allt. Megi ég hreinsa út drýslana og gera mér grein fyrir að þessar skálduðu ófreskjur eru afbökun ótta míns. Megi þeir hverfa ásamt ótta mínum, í birtu nýfundins æðruleysis.

Minnispunktur dagsins
Ég ætla að láta af barnalegum ótta.

Hugleiðing dagsins
Eftir því sem við höldum áfram að velja – að taka þessar brýnu ákvarðanir – og stefnum þar með æ hærra, þeim mun skýrari verðu raunveruleikinn og fíknin og löngunin hverfur. Okkur lærist, eins og Plutarch orðaði það, að “Lífið verður ekki þægilegt og hamingjusamt vegna utanaðkomandi hluta. Einstaklingurinn dregur fram hjá sjálfum sér, eins og úr uppsprettu, ánægju og gleði.”

Er ég að byrja að læra að ferðast á “fyrsta farrými” innra með sjálfum mér?

Bæn dagsins
Náð guðs hefur kennt mér að verða hamingjusamur á ný. Megi viska guðs kenna mér að uppspretta þeirrar hamingju er innra með sjálfum mér, í nýjum gildum, nýfundinni virðingu fyrir sjálfum mér, með nýjum og opnum tjáskiputm við minn æðri mátt.

Minnispunktur dagsins
Hamingja kemur að innan.

Hugleiðing dagsins
GA felagar vita hversu vonlaust það er að ætla sér að hætta fjárhættu spili með því að beita viljstyrk. Við vitum líka að það þarf mikinn fúsleika til þess að tileinka sér 12 sporin, til þess að geta farið að lifa og hugsa eðlilega á ný. Það er sama hversu langt við vorum leidd í spilafíkninni, það er alltaf jafnmikill léttir þegar við uppgötum að við eigum val. Við getum til dæmis; viðurkennt að við höfum misst stjórn á lífi okkar; að æðri máttur sé okkur nauðsynlegur, jafnvel þó hann sé skilgreindur sem deildin okkar.

Hef ég valið að reyna að eignast líf sem markast af auðmýkt og heiðarleika, af óeigingjörnu starfi fyrir félgana og guð, eins og ég skilgreini hann?

Bæn dagsins
Guð hjálpi mér að sjá muninn á “viljastyrk” (sem hefur áður brugðist mér) og “fúsleika” til þess að leita mér hjálpar við spilafín, í gegnum guð og aðra sem eru einnig í bata. Megi ég gera mér grein fyrir að ég á valmöguleika alveg eins og þjáningarbræður mínir eiga val. Megi ég velja þess háttar líf sem guð vill að ég lifi.

Minnispunktur dagsins
Fúsleiki, frekar en viljastyrkur, er lykillinn að bata.