Hugleiðing dagsins
Þegar ég hugleiddi fyrst, að láta vilja minn og líf lúta handleiðslu guðs eins og ég skil hann, þá óraði mig ekki fyrir þerri umbun sem það hefði í för með sér. Nú get ég glaðst, í skjóli eigin bata sem og í ljósi bata þeirra fjölmörgu sem hafa fundið von og nýtt líf í GA prógraminu. Eftir hin fjölmörgu hörmungarár sóunar og hörmunga, þá geri ég mér grein fyrir því í dag að guð var ætíð við hlið mér og hliðhollur mér.

Er ekki skýr skilningur minn á vilja guðs eitt það besta sem hefur komið fyrir mig?

Bæn dagsins
Megi ég vera þakklátur fyrir hinar skörpu andstæður á lífi mínu eins og það var (Fyrri hluti) og þess hvernig það er í dag (Seinni hluti). Í Fyrri hluta var ég virki spilafíkillinn, sem varð stöðugt að vera að aðhafast eitthvað, með ranghugmyndir og ótta í farteskinu. Í Seinni hluta er ég spilafíkill í bata, sem fær að enduruppgötva eigin tilfinningar, viðurkenna ábyrgð mína, og stöðugt að læra hvað hið raunverulega líf hefur upp á að bjóða. Án þessarar skörpu andstæðu þá myndi ég ekki finna fyrir þeirri gleði sem ég upplifi í dag eða þeirrar friðsælu nærveru míns Æðri Máttar sem ég finn fyrir.

Minnispunktur dagsins
Ég er þakklátur fyrir svona andstæðu.

Hugleiðing dagsins
Ég hef leitað alla mína æfi að því sem myndi færa mér hamingju, á mörgum stöðum og í rólegheitum og í asa. Oftast nær valdi ég auðveldu leiðina en niðurstaðan olli ætíð vonbrigðum. Ég hóf ætíð leitina á ný – með því að velja einhverja aðra auðvelda leið. Ég hélt að ég væri að stytta mér leið en í stað þess þá bar mig langt af leið. Þegar ég svo loks kom til GA samtakanna, þá var það í raun eini færi vegurinn fyrir mig.

Er ég viss um að ég sé á réttri leið, þrátt fyrir einstaka hraðahindranir og holur sem verða á vegi mínum? Fer ég GA leiðina af fúsum vilja?

Bæn dagsins
Í dag vakna ég og á val. Munu gjörðir mínar og hugsanir leiða mig á braut falls eða mun ég velja btaleiðina, með framkvæmd? Megi ég biðja minn Æðri mátt um um leiðsögn, því ég er ekki lengur áttavitinn í minu lífi. Megi vegvísar mínir verða einstaka bros, sem kemur frá hjartanu og skýr hugur sem getur loks skynjað lífi eins og það er í raunveruleikanum. Megi mín eigin gleði verða svarið við “hef ég valið réttu leiðina?”

Minnispunktur dagsins
Kraftaverk varða framfarir okkar. Hver getur beðið um meira?

Hugleiðing dagsins
Einhver sagði eitt sinn að það skipti meira máli hvert hugurinn stefndi heldur en hvernig honum miðaði áfram. Ef ég stefni í rétta átt þá er öruggt að ég mun taka framförum. Fyrst, þegar við komum í GA, þá vorum við að þiggja eitthvað fyrir okkur sjálf, en við áttuðum okkur fljótlega á því að við fengum mest út úr því að hjálpa öðrum. Ef hugur minn stefnir að því að gefa frekar en að þiggja, þá mun ég uppskera langt umfram eigin væntingar. Þeim mun meira sem ég gef af sjálfum mér og þeim mun örlátari sem ég er á að opna hjarta mitt og huga fyrir öðrum, þeim mun meiri verður vöxtur minn og framfarir.

Er mér að lærast að leggja ekki mælikvarða á það sem ég þigg og það sem ég gef, skynjandi þess í stað að það að gefa af sér eru verðlaun í sjálfu sér.?

Bæn dagsins
Megi ég ekki missa sjónar á þeim máttarstöpli prógramsins; að hjálpa mér sjálfum með því að hjálpa öðrum og öðlast þannig edrúmennsku frá fjárhættuspilum. Megi ég upplifa það undur sem felst í því að gefa og þiggja og gefa á ný. Megi mér vera annt um frelsi annarra frá fjárhættuspilum, og megi ég vita að þeim er og annt um mitt frelsi. Þetta eru einföld – og falleg – skipti.

Minnispunktur dagsins
Gefa og þiggja og gefa aftur.

Hugleiðing dagsins
Mér hættir til, án þess að vera þess meðvitaður, að setja viðmið/markmið fyrir aðra félaga í GA prógraminu. Og það sem verra er, ég vænti þess að þessum markmiðum sé náð. Ég geng jafnvel svo langt á stundum að ákveða hvaða framförum aðrir eigi að ná í þeirra bata, og hvernig þeirra viðhorf og hegðun eigi að breytast. Það er því ekki að undra að þegar hlutirnir ganga ekki eins fyrir sig og ég ætlaði, að ég verð argur og jafnvel reiður. Ég verð að læra að láta guð sjá um annað fólk. Ég verð að læra að gera hvorki kröfur til né gera væntingar um breytingar hjá öðrum og einbeita mér einvörðungu að mínum eigin göllum. Því þegar allt kemur til alls, þá get ég ekki vænst fullkomnunar hjá öðrum – frekar en ég get vænst hennar hjá sjálfum mér.

Get ég nokkurn tíma orðið fullkominn?

Bæn dagsins
Megi guð biðja mig um að stíga samstundis niður ef ég tek upp á því að klífa einhvern af eftirfarandi stöðum; í ræðupúltið sem alvitur fræðimaður, upp á kassan sem leiðtoginn sem ætlar að breyta heiminum, í predikunarstól sem alheilagur sendiboði frá guði, í dómarasætið sem sjálfskipaður dómari. Megi guð halda mér frá öllu framangreindu og hjálpa mér að viðhalda auðmýktinni.

Minnispunktur dagsins
Þung hönd er ekki hjálparhönd.

Hugleiðing dagsins
Alfred North Whitehead, enskur stærðfræðingur og heimspekingur, skrifaði; “Undirstaða framþróunar tengist enduskilgreiningu á grundvallar hugmyndum.” Þegar við förum yfir og endurskoðum það sem miður fer og það sem vel tekst til með í bataferli okkar í GA, þá sjáum við hversu mikill sannleikur felst í þessum orðum. Okkur fer fram í hvert skipti sem við losum okkur við gamla hugmynd, í hvert sinn sem við afhjúpum persónuleikagalla, í hvert sinn sem við erum fús til þess að losa okkur við þann galla. Okkur miðar áfram, einn dag í einu, þegar við forðumst fyrsta veðmálið, þessa fyrstu fíknitengdu hegðun sem gæti svo auðveldlega sveigt okkur af slóð bata og vaxtar yfir á slóð örvæntingar.

Hugleiði ég framfarirnar sem hafa orðið hjá mér síðan ég kom í GA?

Bæn dagsins
Megi ég muna að það eru fáar nýjar hugmyndir til, bara gamlar hugmyndir sem eru endurtúlkaðar og endursagðar. Megi ég ætíð vera meðvitaður um það að stóru hlutirnir í lífinu – eins og ást, bræðralag, guð, bindindi frá ávanabindandi hegðun – verða skarpari með tímanum. Megi Tólf Sporin að sama skapi verða endurskilgreind í lífi hvers og eins, og megum við muna að það hefur verið margreynt að þau virka sem grundvallarlífsreglur.

Minnispunktur dagsins
Tólf Sporin virka.

Hugleiðing dagsins
Framgangur minn í batanum hangir að stórum hluta saman við viðhorf mitt, og viðhorf mitt er á mína ábyrgð. Það er hvernig ég ákveð að sjá hlutina. Enginn getur neitt upp á mig einhverri tiltekinni afstöðu. Heilbrigt viðhorf er, fyrir mig, sjónarmið sem litast ekki af sjálfsvorkun og gremju. Án efa munu verða hindranir í veginum. En GA prógramið hefur kennt mér að það er hægt að umbreyta hindrunum í tækifæri.

Trúi ég, “að menn geti risið upp til nýrra hæða, með því að notast við aflagðar eigin sjálfsmyndir” eins og Tennyson sagði?

Bæn dagsins
Megi Guð hjálpa mér að rækta heilbrigt viðhorf gagnvart sjálfum mér, GA prógraminu og öðru fólki. Guð, forða mér frá því að tapa andlegu jafnvægisverkfærunum, sem hjálpa mér að halda mér í jafnvægi í tilgangi, viðhorfi og afstöðu. Lát mig hunsa sjálfsvorkun, úrtölur og þá tilhneigingu mína að gera of mikið úr hlutunum, ýkja. Lát enga tilgangslausa byrði koma mér úr jafnvægi.

Minnispunktur dagsins
Með guð mér við hlið þarf ég ekki að missa kjarkinn.

Hugleiðing dagsins
Margir þeirra sem við kynnumst í GA virðast ljóma – af gleði yfir lífinu sem endurspeglast í andliti þeirra og öllu þeirra atferli. Þeir hafa sagt skilið við spilafíknina og framþróun þeirra er komin á það stig að þeir eru “hátt uppi” af sjálfu lífinu. Sjálfsöryggi þeirra og eldmóður eru smitandi – sérstaklega fyrir nýliðana í GA. Nýliðum finnst ótrúlegt að þessir glöðu og hressu GA félagar hafi einhvern tíma haft þrúgandi áhyggjur og byrðar. Kraftaverkið sem saga þeirra sýnir er lifandi sönnun þess að prógramið virkar.

Nýtist framþróun mín í GA prógraminu sem skilaboð til annarra?

Bæn dagsins
Ég bið að mín eigin umbreyting, fyrir tilstuðlan GA prógramsins – frá þungum byrðum yfir í engar byrðar, frá niðurlútum yfir í uppreistan, kærulausum yfir í kærleiksríkan, frá ofsóttum af fjárhættuspilum yfir í frjálsan frá fjárhættuspilum – verði eins mikil hvatning fyrir nýliða og stórbrotin umbreyting í lífi annarra var fyrir mig. Megi ég – á sama hátt og aðrir kátir félagar í GA – læra hvernig það sé að vera “hátt uppi” af lífinu.

Minnispunktur dagsins
Lífið sjálft er besta víman.

Hugleiðing dagsins
Það kemur fyrir, þegar ég fer með æðruleysisbænina aftur og aftur, að hún tapar merkingu sinni. Ég reyni því að hugsa um merkingu hverrar setningu þegar ég fer með bænina, hvort sem það er í hljóði eða upphátt. Þegar ég einblíni svona á innihaldið þá eykst skilningur minn samhliða getu minni til þess að skilja muninn á því sem ég get breytt og því sem ég get ekki breytt.

Átta ég mig á því að mestu framfararnir í mínu lífi munu koma þegar ég næ að breyta viðhorfi mínu og hegðun?

Bæn dagsins
Megi minn æðri máttur sýna mér fram á nýja og dýpri merkingu í æðruleysisbæninni í hvert sinn sem ég fer með hana. Megi ég sjá betur og betur þann sannleik sem hún hefur að geyma, þegar ég beiti henni á mismunandi aðstæður og samskipti í lífi mínu. Megi ég átta mig á að æðruleysi, hugrekki og vit eru það eina sem ég þarf til þess að takast á við lífið, en um leið að ekkert af þessu hefur gildi nema það grundvallist á trausti mínu á minn æðri mátt.

Minnispunktur dagsins
Uppskrift guðs fyrir lífið; æðruleysi, hugrekki og vit.

Hugleiðing dagsins
Við losnum við kvíðann, þegar við leyfum okkar Æðri Mætti að taka stjórnina án nokkurra skilyrða af okkar hálfu. Þó svo að við séum ekki kvíðin út af einhverri manneskju eða aðstæðum þýðir það ekki að við séum áhugalaus. Þvert á móti. Við getum verið áhugasöm og umhyggjusöm án þess að vera kvíðin eða óttaslegin. Sá sem er í jafnvægi, rólegur og hefur trú hefur eitthvað fram að færa í öllum aðstæðum. Viðkomandi hefur getuna til þess að gera það sem er nauðsynlegt og hjálplegt.

Átta ég mig á því hversu betur ég er undirbúinn til þess að framkvæma á skynsaman og kærleiksríkan hátt, ef ég útiloka kvíðahugsun og er með vitneskju um að guð er við stjórnvölinn?

Bæn dagsins
Ég bið þess að ég megi losna við kvíðann, sem ég hef lagt að jöfnu við umhyggju fyrir öðrum. Megi ég átta mig á að kvíði er ekki einhver flík sem hægt er að klæða sig í og úr. Megi ég gera mér grein fyrir því að ég verð að hafa æðruleysi og sannfæringu um að guð geti staðið sig betur en ég – og þá mun draga úr kvíðanum.

Minnispunktur dagsins
Kvíði hefur aldrei leyst nokkurn skapaðan hlut.

Hugleiðing dagsins
Ég man eftir því að hafa heyrt einhvern í GA prógraminu segja, “Að lifa er að vera ýmist sammála eða ósammála alheiminum.” Það er heilmikill sannleikur í þessari fullyrðingu, því ég er jú bara lítið tannhjól í gangverki alheimsins. Þegar ég reyni að hafa stjórn á hlutunum og láta allt fara eftir mínu höfði, þá upplifi ég einungis vonbrigði og finnst mér hafa mistekist. Ef ég á hinn bóginn læri að sleppa tökunum, þá mun velgengni sannarlega fylgja í kjölfarið. Þá mun mér veitast tími til þess að njóta velgengni, vinna í eigin takmörkunum og lifa til fulls í núinu.

Trúi ég því að ef ég ástundi Ellefta Sporið þá muni ég öðlast þá vitneskju sem ég þarf á að halda – þegar ég bið um að öðlast skilning á því sem er mér fyrir bestu og mátt til að framkvæma það?

Bæn dagsins
Megi ég ná áttum með Ellefta Sporinu – en falla ekki í gömlu gryfjuna og útbúa lista fyrir guð með tilmælum, kvörtunum og grátbeiðnum. Megi ég hætta að geta mér til um vilja guðs með mínum fyrirfram gefnu niðurstöðum, og biðja þess í stað einvörðungu um að hans vilji verði. Megi ég sjá allt það sem fer vel í stað þess að velta mér upp úr því að grátbæna.

Minnispunktur dagsins
Hætta að útbúa lista fyrir guð.