Hugleiðing dagsins
Að veita ást er gefandi. Það má ekki vera aðalatriðið hvort hún sé endurgoldin eður ei. Ef ég elska einvörðungu til þess að fá viðbrögð, sem mér þóknast, þá er ég um leið að grafa undan minni ást. Ef ég er fær um að elska þá eru sérhver viðbrögð sem ég fæ sérstakur bónus. Með því að elska, án skilyrða og takmarkana, mun sjálfsþekking okkar aukast og við munum byggja okkur upp andlega.

Er ég farinn að trúa orðum Göethe “Ást drottnar ekki, hún leggur rækt við”?

Bæn dagsins
Megi ég, hinn forfallni já-maður og leitandi að viðurkenningu, vita það að einungis sönn ást væntir einskis í staðinn. Megi guð sýna mér biðlund þar sem ég reyni að þroska með mér þessa meginreglu. Megi ég losa mig við stoltið sem flækist fyrir kærleikanum. Megi ég losa mig við hina kjánalegu leiki sem eiga ekkert sammerkt með sannri ást.

Minnispunktur dagsins
Ég mun ekki elska til þess að vera elskaður.

Hugleiðing dagsins
Ég hef lært að endurskilgreina hugtakið kærleika, eftir að ég kom í GA samtökin. Ég hef til dæmis áttað mig á því að stundum er nauðsynlegt að setja kærleika framar ógagnrýninni framsetningu á staðreyndum/heiðarleika. Ég get ekki lengur, undir yfirskyni “fullkomins heiðarleika”, sært aðra að óþörfu. Í dag verð ég ætíð að spyrja sjálfan mig, “Hvað er farsælast og kærleiksríkast að gera í stöðunni?”

Er ég byrjaður að sá fræjum kærleika í daglegt líf mitt?

Bæn dagsins
Megi kærleikur Guðs sýna mér hvernig ég geti orðið kærleiksríkur. Megi ég fyrst verða var við þessa tilfinningu kærleika og væntumþykju innra með mér og síðan finna leið til þess að tjá hana. megi ég minnast þess hversu oft ég dró mig út úr samböndum vegna þess að ég kunni ekki að sýna ást eða þekkti jafnvel ekki tilfinninguna.

Minnispunktur dagsins
Þegar ég finn fyrir kærleika, þá verð ég kærleiksríkur.

Hugleiðing dagsins
Þegar við komum í fyrsta skipti í GA samtökin og stóðum í fyrsta skipti á ævinni frammi fyrir fólki sem virtist skilja okkur, þá fundum við hressandi tilfinningu, eins og við værum komin heim. Okkur fannst sem einangruninni hefði verið aflétt. Við uppgötvuðum þó fljótt að þó svo að við værum ekki lengur félagslega einangruð þá helltist stundum yfir okkur gamli kvíðinn við einmannaleikann. Uns við höfðum tjáð okkur af hreinskilni um innri átök okkar og hlýtt á einhvern gera það sama, þá vorum við ekki fyllilega hluti af hópnum. Fimmta sporið var svarið við því vandamáli.

Hefur fimmta sporið hjálpað mér að finna upphafið að sönnum skyldleika við GA félagana og guð?

Bæn dagsins
Megi guð hjálpa mér að læra að deila eiginleikum mínum og veikleika, ekki einvörðungu þegar ég er að vinna fimmta sporið heldur sem áframhaldandi ferli þar sem ég gef og þigg af félögunum. Megi ég rækta með mér viðhorf sem einkennist af hreinskilni og einlægni gagnvart öðrum, nú þegar ég er byrjaður að vera heiðarlegur gagnvart sjálfum mér. Megi ég muna hvernig ég var – barn í feluleik, sem faldi sig svo vel að enginn fann það og allir gáfust upp á leitinni og snéru heim.

Minnispunktur dagsins
Ég ætla að vera opinn gagnvart vináttu.

Hugleiðing dagsins
Við höfum öll upplifað stundir þar sem okkur fannst við vera algjörlega ein í heiminum, enginn sem við gætum leitað til. Þegar okkur líður þannig; okkur finnst við ekki eiga neinn að, enginn sem geti hjálpað okkur, jafnvel þá er hjálp að fá og við erum ekki ein; guð er ætíð nálægur. Þegar við þurfum huggun eða skortir styrk eða hugrekki, þá er guð til staðar með þá hjálp sem við þurfum. Kærleikur guðs er til staðar, jafnvel áður en við leitum hans, ástríkur andi hans sem býr innra með okkur, heyrir grátur okkar og veitir okkur svar.

Trúi ég því í einlægni að ég þurfi ekki lengur að vera einn?

Bæn dagsins
Megi ég aldrei verða aftur einn á báti, svo fremi að ég gefi mér tíma til þess að tala við minn æðri mátt. Megi guð verða félagi minn, gleði mín og ævarandi hjálp þegar vandræði steðja að. Megi vitneskjan um stöðuga nálægð guðs verða til þess að fylla mig ró, svo ég óttist ei framar einveru né samveru við annað fólk.

Minnispunktur dagsins
Hlusta eftir nálægð guðs.

Hugleiðing dagsins
Þegar ég hef bara sjálfan mig til þess að tala við þá verður samtalið frekar einhliða. Að reyna að telja sjálfan sig á að taka ekki þátt í “littlu veðmáli” eða “bara eitt spil” er svipað og að reyna að dáleiða sjálfan sig. Það hreinlega gengur ekki; oftast nær er það svipað og að telja sjálfan sig á að vera ekki með flensuna. Þegar ég er langt niðri og varnir mínar veikar, þá get ég alltaf deilt áhyggjum mínum með sönnum og skilningsríkum félaga í GA prógraminu og fengið þannig einhverja huggun.

Veit ég hverjir vinir mínir eru?

Bæn dagsins
Megi ég vera þess fullviss, sem hluti af fyrirætlan guðs, að við höfum verið sett á þennan stað í lífinu til þess að hjálpa hvert öðru. Megi ég vera jafn opinn fyrir því að leita mér hjálpar eins og ég er tilbúinn til þess að veita hana, sama hversu lengi ég hef verið þátttakandi í prógraminu. Megi reynsla ótal annarra færa mér sönnur fyrir því að það að “tala sjálfan mig frá því” virkar sjaldan, en að sameiginlegur stuðningur, sem fæst með því að deila með öðrum, virkar oftast nær.

Minnispunktur dagsins
Þegar ég bið um hjálp þá er ég um leið að hjálpa öðrum.

Hugleiðing dagsins
Í dag hefur mér lærst að ég er ekki einn á báti. Ég hef áttað mig á þvi að það er öruggara, skynsamlegra og vissara að vera í samfylgd vina sem eru á sömu vegferð og ég. Ekkert okkar þarf að skammast sín fyrir að þiggja hjálp, því við hjálpum öll hvert öðru. Það er jafnlítið veikleikamerki í því að þiggja hjálp við að ná tökum á fíkn eins og það er að notast við hækjur þegar maður er fótbrotinn. Þeir sem þurfa á hækju að halda og sjá í henni notagildi, fyrir þeim er hækja fallegur hlutur.

Kemur það enn fyrir að ég neiti að þiggja auðfengna aðstoð?

Bæn dagsins
Guð sýni mér að það er ekki merki um veikleika að biðja um hjálp, að félagskapur hópsins er það sem virkar fyrir hvert okkar. Líkt og bóluefni fyrir barnaveiki þá hefur GA prógramið og styrkur hópsins sannað sig sem forvörn gagnvart fallbraut og falli. Guði sé þökk fyrir verkfæri batans.

Minnispunktur dagsins
Hjálpin er jafn nærri og næsti sími.

Hugleiðing dagsins
Sem nýlíðar í GA þá erum við byrjendur þegar kemur að því að bera okkur eftir vináttu – eða jafnvel að þiggja hana þegar hún er í boði. Stundum vitum við hreinlega ekki hvernig við eigum að bera okkur að eða hvort það sem við gerum muni yfir höfðu virka. En smám saman komumst við aftur í samt lag; við förum að taka leiðsögn. Svo dæmi sé tekið þá lærum við það sem Moliére sagði svo réttilega “Því meir sem við elskum vini okkar, því minna smjöðrum við fyrir þeim.”

Mun ég í dag, ef ég þarf á því að halda, bera mig eftir vináttu?

Bæn dagsins
Megi guð hjálpa mér að uppgötva hvað felst í sannri vináttu. Ég bið þess að ég muni ekki reyna að öðlast viðurkenningu í þeim nýju vináttusamböndum sem ég mun eignast. Viðurkenningu sem áður fyrr var óheiðarleg því hún var byggð á smjaðri, hvítum lygum, falski glaðværð og hálfsögðum sannleika.

Minnispunktur dagsins
Vinátta er heiðarleg.

Hugleiðing dagsins
Að yfirvinna áralanga tortryggni og annað, sem við höfum brynjað okkur með gagnvart umhverfinu, er meira en bara sólarhrings verk. Okkur var orðið svo tamt að finnast við misskilin og ástlaus og hegða okkur í samræmi við það – hvort sem sú var raunin eður ei. Sum okkur gætu þurft tíma og æfingu til þess að brjótast út úr þessari skel og þeim þægindaramma sem einsemdin virðist vera. Jafnvel þó við séum byrjuð að trúa því og gera okkur grein fyrir að við séum ekki lengur ein á báti, þá hættir okkur stundum til þess að finna til gömlu kenndanna og hegða okkur í samræmi við þær.

Er ég byrjaður að slaka á? Er ég byrjaður að læra að færa mér í nyt GA prógramið, svipað eins og maður klæðist notalegri og þægilegri flík?

Bæn dagsins
Megi ég ekki búast við skyndilegri umbreytingu á mínum gömlu töktum. Bindindi mitt frá fjárhættuspilum er einungis byrjunin. Megi ég gera mér grein fyrir að einkenni fíknar minnar munu smám saman hverfa. Þó ég hverfi um stund aftur til fyrri sjálfsvorkunar eða stórbokkaháttar, megi það ekki draga úr mér kjarkinn heldur fylla mig þakklæti. Því ég get horfst í augu við sjálfan mig á heiðarlegan hátt og tekist á við sjálfsblekkinguna.

Minnispunktur dagsins
Það hefst með hægðinni.

Hugleiðing dagsins
Þegar nýliðar í GA samtökunum upplifa í fyrsta skipta þá óvæntu tilfinningu að finna að þeir séu á meðal vina, þá velta þeir ósjálfrátt vöngum yfir – og stundum með smá kvíðahnút í maganum – hvort þetta sé raunverulegt. Mun þetta endast? Þau okkar, sem höfum verið í GA í nokkur ár, getum sannfært nýliða um að þetta sé í raun og veru svona, og að þetta muni endast. Þetta er ekki enn ein tálsýnin, ekki enn eitt innantóma upphafið, ekki bara tímabundin gleðistund sem breytist á endanum í fullkomin vonbrigði.

Er ég þess fullviss að ég geti öðlast ósvikinn og varanlega bata frá spilaáráttu minni?

Bæn dagsins
Guð gefi að ég láti ekki ótta minn við síendurtekinn einmannaleika halda aftur af mér. Megi ég gera mér grein fyrir því að einlægnin, sem umlykur mig í GA, muni ekki skyndilega hverfa og skilja mig eftir í kuldanum. Megi ég sýna ótta mínum þolinmæði, ótta sem er þrútinn af vonbrigðum fortíðar og eftirsjá. Megi ég vita að félagsskapur hópsins muni – ef ég gef honum tíma – sýna mér fram á að einsemd er ekki ólæknandi.

Minnispunktur dagsins
Einsemd er læknanleg.

Hugleiðing dagsins
Mér fannst það sláandi þegar ég heyrði í fyrsta skipti hversu frjálslega og opinskátt fólkið í GA talaði um sjálft sig. Sögur þeirra af spilauppátækjum, duldum ótta og nagandi einmannaleika voru hreint út sagt yfirþyrmandi. Ég uppgötvaði – og þorði varla að trúa því í fyrstu – að ég væri ekki einn á báti. Ég er ekki svo frábrugðinn öðrum og við erum í reynd öll keimlík. Ég byrjaði að skynja að ég ætti heima innan GA samtakanna og einmannaleikinn fór að dvína.

Reyni ég að gefa öðrum það sem mér var fúslega gefið?

Bæn dagsins
Megi ég byrja að sjá, eftir að hafa heyrt reynslusögur GA félaganna, að við eigum mun meira sameginlegt en það sem greinir okkur að. Megi ég, þar sem ég hlýði á reynslu þeirra af spilafíkn og bata, upplifa tilfinninguna og sjokkið sem fylgir því að tengja við það sem þeir eru að segja. Hugsa með mér “hey, þetta er ég sem þú ert að tala um.” Megi ég verða, af fullum huga, meðlimur í hópnum og gefa af mér til jafns við það sem ég þigg.

Minnispunktur dagsins
Samkennd, ekki aðgreining.