Hugleiðing dagsins
Við verðum að vilja vera fullkomlega heiðarlega, þegar við vinnum níunda sporið. En við verðum á sama tíma að hafa í huga að “fullkominn heiðarleiki” sem er ógagnrýninn og hugar ekki að afleiðingunum gæti eyðilagt sambönd og rústað heimilum. Við megum ekki láta blekkingu og svik né heldur stolt standa í veginum, þegar við vinnum níunda sporið, en sýna samt tillitssemi og nærgætni svo við særum ekki aðra. Það, hvenær og hvernig við segjum sannleikann – eða kjósum að þegja – getur afhjúpað muninn á milli sannra heilinda og engra.

Er ég þakklátur fyrir það sem sannleikurinn færir mér, fyrir tilstilli míns Æðri máttar, og sem ég nýt þeirra forréttinda að taka á móti?

Bæn dagsins
Megi ég bera gæfu til þess að öðlast þann vísdóm að þekkja hinn hárfína mun á nærgætni og óheiðarleika. Megi ég ekki grípa til þess að beita þokka, smjaðri eða uppgerðar lítillæta og beita fyrir mig staðhæfingum eins og “Þú ert svo góð en ég svo vondur”, í ákefð minni að bæta fyrir brot mín. Þetta er birtingarmynd óheiðarleikans og eiga rætur í þeirri hegðan minni að grípa til hinna ýmsu hlutverka, þegar ég var virkur spilafíkill, til þess að fá mínu framgengt.
Megi ég bera kennsl á slíka hegðan.

Minnispunktur dagsins
Nærgætni er heiðarleiki valinn af háttvísi.

Hugleiðing dagsins
Í GA prógraminu er okkur kennt að það er einungis eitt sem hindrar okkur í að bæta fyrir brot okkar. Og það er þegar uppljóstrunin skaðar þann sem við viljum biðja afsökunar eða, jafn mikilvægt, einhvern nákominn honum. Við getum, svo dæmi sé tekið, tæplega létt á samvisku okkar með því að segja grunlausum maka frá framhjáhaldi okkar í smáatriðum. Þegar við erum skeytingarlaus og íþyngjum öðrum þá getur það tæpast létt okkar eigin byrði. Það getur því stundum verið merki um sjálfselsku þegar við “segjum allt af létta”. Þegar við bætum fyrir gjörðir okkar þá skyldum við gæta þess að beita háttvísi, skynsemi, tillitssemi og auðmýkt – án þess að vera þýlunduð.

Stend ég keikur, sem guðsbarn, og lúti engum?

Bæn dagsins
Megi Guð sýna mér að sjálfshatur gegnir engu hlutverki þegar ég bæti fyrir gjörðir mínar. Né heldur leikrænir tilburðir sjálfs-umburðarlyndis. Ég bið minn Æðri mátt auðmjúklega að leiðbeina mér þegar ég legg mig allan fram um að viðhalda, á þroskaðan hátt, samböndum mínum við annað fólk, líka þau sem eru tilfallandi eða brothætt.

Minnispunktur dagsins
Að bæta fyrir gjörðir sínar er lagfæring.

Hugleiðing dagsins
Í dag er það trú mín að ég eigi rétt á andlegum þroska. Ég á rétt á því að þroskast tilfinningalega. Ég á rétt á því að njóta þess að vera einn með sjálfum mér og það gerir mig að betri félagsskap. Ég á einnig rétt á því að öðlast fúsleika – mikinn fúsleika, algeran fúsleika – til þess að bæta fyrir brot mín gagnvart þeim sem ég hef skaðað. Vegna þess að ég get sætt mig við sjálfan mig eins og ég raunverulega er, þá get ég betur sætt mig við annað fólk eins og það er – kannski ekki algjörlega og að fullu en mun betur en ég gat áður.

Er ég byrjaður að vingast við guð og þar með við sjálfan mig?

Bæn dagsins
Megi guð sýna mér að það er í lagi fyrir mig að líka við sjálfan mig, jafnvel þegar ég reyni að leiðrétta fyrri gjörðir mínar og byggja líf mitt upp aftur. Megi ég stöðugt minna sjálfan mig á að ég sé breyttur. Ég hef breyst. Ég er betri, vitrari og heilbrigðari manneskja. Ég hef tekið nokkrar góðar ákvarðanir. Megi ég, sem þessi “nýja manneskja”, eiga auðveldara með að bæta fyrir það sem gerðist fyrir löngu síðan, þegar ég var í allt öðru andlegu ástandi. Megi þeir sem ég braut á einnig eiga auðveldara með að meðtaka yfirbót mína.

Minnispunktur dagsins
Það er í lagi að líka við sjálfan sig.

Hugleiðing dagsins
Fúsleiki til þess að taka afleiðingum fyrri gjörða og bera um leið ábyrgð á velferð annarra er kjarninn í níunda sporinu. Yfirborðskennd afsökunarbeiðni bætir sjaldnast fyrir þann skaða sem við höfum valdið öðrum, en ósvikin viðhorfsbreyting getur aftur á móti haft ótrúleg áhrif við að bæta fyrir brot okkar. Ef ég hef valdið einhverjum veraldlegum skaða þá viðurkenni ég skuld mína og endurgreiði hana eins skjótt og mér er unnt.

Ætla ég að kyngja stolti mínu og stíga fyrstu skref í átt að sátt?

Bæn dagsins
Guð, sýndu mér bestu leiðina til þess að gera yfirbót. Stundum getur einfaldlega verið nóg að viðurkenna mistök mín. Á öðrum stundum getur þurft skapandi hugsun til þess að gera yfirbót. Megi ég vera þess meðvitaður að ég get ekki unnið níunda sporið án þess að hafa einhverja umhyggju fyrir öðrum, ósviknar áhyggjur af líðan annarra, ásamt breytingu í eigin atferli.

Minnispunktur dagsins
Umhyggja first, síðan afsökun.

Hugleiðing dagsins
Níunda sporið hljóðar svo: “Við bættum fyrir brot okkar milliliðalaust, svo framarlega sem það særði engan.” Að bæta fyrir brot okkar getur verið ákaflega erfit, svo vægt sé til orða tekið; sjálfsálitið minnkar og dregur úr stolti. Samt er það svo að minnkað sjálfsálit og sært stolt er umbun í sjálfu sér og það að bæta fyrir brot sín getur leitt af sér mikla umbun. Þegar við hittum manneskju sem við höfum sært og biðjumst fyrirgefningar, þá eru viðbrögðin nánast undantekningarlaust jákvæð. Það krefst vitaskuld hugrekkis en útkoman réttlætir erfiðleikana.

Hef ég gert allt sem í mínu valdi er til þess að bæta fyrir brot mín?

Bæn dagsins
Megi guð stöðva mig ef ég skirrist við að standa við þær skuldbindingar sem felast í níunda sporinu. Megi ég skynja þann létti sem felst í því að biðja manneskju, sem ég hef skaðað, fyrirgefningar. Megi ég losna við að hafa áhyggjur af að skaða hið brothætta sjálfsálit sem ég hef, því ég mun þroskast innra með mér.

Minnispunktur dagsins
Að bæta fyrir brot sín er blessun.

Hugleiðing dagsins
Að læra að lifa í friðsemd og félagsskap er hrífandi og oft á tíðum hjartnæm reynsla. En við sem erum GA félagar höfum öll áttað okkur á því að við náum engum árangri og upplifum ekki þessa reynslu ef við gerum ekki upp fortíðina. Og það uppgjör verður að vera nákvæmt og óvægið.

Hef ég gert lista yfir þær manneskjur sem ég hef skaðað, eins og mælt er fyrir um í áttunda sporinu, og er ég tilbúinn til þess að bæta fyrir brot mín?

Bæn dagsins
Megi guð gefa mér þann heiðarleika sem til þarf til þess að sjá og horfast í augu við afleiðingar sjúklegrar hegðunar minnar, á meðan ég spilaði, og þær afleiðingar sem þessi hegðun hafði á fólkið í kringum mig. Megi mér skiljast að spilafíkn er ekki – eins og ég taldi – sjúkdómur einfarans. Því hversu mjög sem mér fannst ég vera einmanna, þá höfðu lygar mínar og uppspuni áhrif á þá sem ég umgekkst.

Minnispunktur dagsins
Lygar eiga það til að dragast út í hið óendanlega.

Hugleiðing dagsins
Eftir því sem tímnn líður og við tökum æ meiri þátt í GA starfinu verðum við þess áskynja hversu mikilvægur heiðarleiki og hreinskilni er fyrir bata okkar. Þegar við áttum okkur á þessu þá er eitt af því fyrsta sem gerist að við getum viðurkennt hversu óskynsamleg og óheilbrigð hegðun okkar var. Um leið og við áttum okkur á þessu, án þess að fyllast skömm eða komast úr jafnvægi, þá öðlumst við enn frekara frelsi.

Vænti ég þess, eftir því sem batinn eykst, að líf mitt verði æ auðugra og friðsælla?

Bæn dagsins
Megi mér auðnast að sjá, jafnvel þegar ég tek hið öfluga fyrsta skref – sem er hugsanlega það eina heiðarlega sem ég hef gert í langan tíma, að heiðarleiki krefst æfingar. Mitt gamla afvegaleidda sjálf er jafn ólíkt hinu heiðarlega sjálfi, sem er takmark mitt, og nótt og dagur. Megi ég átta mig á að það þarf meira en eina gráa dagrenningu til þess að breyta mér.

Minnispunktur dagsins
Heiðarleiki krefst æfingar.

Hugleiðing dagsins
Ég trúi því að GA prógramið og tólf sporin virka, ekki vegna þess að ég hafi lesið um það í bók eða heyrt annað fólk segja frá því. Ástæðan fyrir því að ég trúi að prógramið og sporin virka er sú að ég hef séð annað fólk ná bata og fundið fyrir þessum sama bata á sjálfum mér. Mér finnst ég ekki lengur vera “án hjálpar og vonlaus.” Þegar ég sé batann hjá öðrum og skynja hann hjá sjálfum mér, þá veit ég að prógramið virkar. Heimspekingurinn Jung svaraði einu sinni, þegar sjónvarpsfréttamaður spurði hvort hann tryði á guð, “ég trúi ekki. Ég veit.”

Veit ég hvort prógramið virkar?

Bæn dagsins
Megi ég sjá farsæla endinn, lífið sem hefur batnað, brotnu sjálfsmyndina sem hefur verið lagfærð, endurbyggðu brýrnar, svo ég þurfi ekki að treysta á trúna til þess að öðlast vissu þess að prógramið virki. Megi ég sjá það virka – bæði fyrir aðra og sjálfan mig. Megi ég vera þakklátur fyrir það sem skráð hefur verið um raunverulegan árangur prógramsins. Megi þessi vissa hjálpa mér að finna þá trú sem ég þarf til þess að lifa samkvæmt tólf sporunum.

Minnispunktur dagsins
GA prógramið virkar

Hugleiðing dagsins
Mörg okkar eiga erfitt með að losna við hina eyðileggjandi sektarkennd. Á fyrstu dögum mínum í GA prógraminu þá annað hvort misskildi ég sum tólf sporin eða var fullákafur í því að vinna þau og vann þau of hratt. Niðurstaðan varð því sú að ég jók við sektarkenndina og fannst ég vera enn minna virði en áður, í stað þess að öðlast frelsi eins og ætlunin er með sporavinnu. Ég náði þó, fljótlega, að öðlast fúsleika til þess að fyrirgefa sjálfum mér og ég byrjaði upp á nýtt. Með sjálfsskoðun og tiltekt í mínum málum, eins og sporin segja fyrir um, en ekki með offorsi og sjálfsfyrirlitningu sem stafar af hatri og sektarkennd, vann ég sporin.

Hef ég breyst til batnaðar?

Bæn dagsins
Megi ég fyrirgefa sjálfum mér, alveg eins og guð hefur fyrirgefið mér. Ef ég hangi á gamalli sektarkennd þá er ég ekki að fylgja fordæmi guðs. Ef minn æðri máttur, sem hefur leitt mig til GA, getur fyrirgefið mér þá get ég gert hið sama. Megi ég ekki telja eftir mér að fylgja því sem guð hefur í örlæti boðið mér.

Minnispunktur dagsins
Guð fyrirgefur. Hið sama verð ég að gera.

Hugleiðing dagsins
Sektarkennd er slóttugt vopn í vopnabúri spilafíkilsins. Við getum notað sektarkenndina á marga vegu gagnvart okkur sjálfum; til dæmis þegar við notum hana fimlega til þess að telja okkur trú um að GA prógramið virki ekki. Ég verð að vera stöðugt á varðbergi og verjast gagnvart sektarkennd og sjálfsásökunum varðandi fortíðina. Ef þörf krefur, þá verð ég stöðugt að “endurfyrirgefa” sjálfum mér, viðurkenna sjálfan mig sem blöndu af bæði góðu og slæmu.

Er ég að vinna í því að öðlast andlegan bata? Eða sætti ég mig við ekkert minna en hið ómögulega – andlega fullkomnun?

Bæn dagsins
Megi ég skyggnast öðru hvoru inn á við og athuga hvort ég komi auga á sektarkennd sem ég hef ekki unnið úr og getur, ef henni er leyft að krauma áfram, truflað eða eyðilagt bata minn. Megi ég hætta að sparka í sjálfan mig og benda á eigin ófullkomnun – allt þá slæmu eiginleika mína sem draga úr “fullkomleika” mínum. Megi ég hætta að reyna vera fullkominn og reyna þess í stað að vera andlega heilbrigður.

Minnispunktur dagsins
Ég er mennskur – að hluta til góður, að hluta til ekki svo góður.