Hugleiðing dagsins
Það er himin og haf á milli sjálfselsku og þess að elska sjálfan sig. Sjálfselska endurspeglar upplásið sjálf, sem okkur – í misskilinni hugmynd um eigið mikilvægi – finnst að heimurinn eigi að snúast um. Sjálfselska er gróðrarstía fjandskapar, hroka, og fjölda annarra persónuleikagalla, sem hindra okkur í að sjá hlutina með annarra augum. Að elska sjálfan sig er, á hinn bóginn, getan til þess að kunna að meta okkar eigin virðingu og gildi sem mennskrar veru. Að elska sjálfan sig er sprottið af sjálfsþekkingu, sem er rótin að aðmýkt og hógværð.

Trúi ég því að ég sé hæfastur til þess að elska aðra þegar ég hef lært að elska sjálfan mig?

Bæn dagsins
Megi guð, sem elskar mig, kenna mér að elska sjálfan mig. Megi ég sjá að þeir einstaklingar sem eru hrokafyllstir og afskiptasamastir eru í raun ekki eins öruggir með sjálfa sig og þeir vilja líta út fyrir að vera. Þeir eru þess í stað líklegir til þess að hafa mjög lélega sjálfsmynd, óöryggi sem þeir fela með sýndarmennsku og látalátum. Megi guð sýna mér að þegar ég er fær um að líka við sjálfan mig, þá er ég sannarlega að lofa hann, þar sem allar lifandi verur eru hans verk.

Minnispunktur dagsins
Ég mun reyna að líka við sjálfan mig.

Hugleiðing dagsins
Ég sé það nú að sjálfsálit mitt var í algjöru lágmarki, þegar ég loks viðurkenndi vanmátt minn fyrir spilafíkn. Þegar ég kom í GA þá fannst mér ég vera einskis virði en mig langaði svo til þess að breyta því. Þegar ég lít til baka þá sé ég hve sjálfsvirðing mín var tætt, að því er virtist óbætanleg. Prógramið hefur hjálpað mér að bæta smám saman sjálfsmynd mína. Ég er farinn að sætta mig við sjálfan mig, gerandi mér grein fyrir að ég sé nú ekki eins slæmur og mér fannst ég vera.

Er mér að lærast að sjálfsmat mitt byggir ekki á áliti eða viðurkenningu annarra heldur á heiðarlegri vinnu í sjálfum mér?

Bæn dagsins
Þegar ég er langt niðri og finnst ég vera einskis virði, megi minn Æðri Máttur og vinir mínir í GA hjálpa mér að sjá að þó svo að ég sé “fallinn” þá er ég ekki “vonlaus”. Megi ég vita að sama hversu sjúkur ég var á meðan ég var virkur spilafíkill og með sjálfsálit á við ánamaðk, þá hafði ég þó alltaf val. Og ég valdi að gera eitthvað í mínum málum. megi það góða val verða grunnurinn að endurnýjuðu sjálfsmati.

Minnispunktur dagsins
Ég mun ekki sparka í sjálfan mig, þegar ég er langt niðri.

Hugleiðing dagsins
Það er hægt að mæla þær framfarir og vöxt, sem ég hef öðlast fyrir tilstuðlan GA prógramsins, á ótal vegu. Og einn mikilvægasti mælikvarðinn er sá að ég er orðinn meðvitaður um að ég er ekki lengur knúinn áfram, nánast eins og af þráhyggju, til þess að dæma allt og alla í kringum mig. Það eina sem ég þarf að skipta mér af í dag er að halda áfram að vinna í sjálfum mér, að breyta sjálfum mér en ekki öðru fólki, stöðum eða hlutum. Á sinn hátt var þráhyggjan sem fylgdi því að vera stöðugt að dæma aðra, jafn mikil byrði og þráhyggjan sem fylgdi spilamennskunni. Ég er þakklátur fyrir það að báðum þessum byrðum hefur verið létt af öxlum mínum.

Þegar ég gerist dómharður, megi ég þá minna mig á að ég sé kominn inn á verksvið guðs?

Bæn dagsins
Fyrirgef mér misgjörðir mínar, þegar ég hef gerst sjálfskipaður dómari og kviðdómur í málum annarra. Þegar ég er dómharður þá er ég að troða á rétti annarra til þess að dæma sig sjálfa – og um leið rétti guðs. Megi ég kasta frá mér öllum verkfærum dómhörkunnar – eigin mælistikum og málböndum, eigin viðmiðunum, eigin óraunhæfu siðareglum – og taka hverri manneskju sem einstaklingi hafinn yfir samanburð.

Minnispunktur dagsins
Henda gömlu böndunum – sérstaklega málböndunum.

Hugleiðing dagsins
Þegar ég hugleiddi fyrst, að láta vilja minn og líf lúta handleiðslu guðs eins og ég skil hann, þá óraði mig ekki fyrir þerri umbun sem það hefði í för með sér. Nú get ég glaðst, í skjóli eigin bata sem og í ljósi bata þeirra fjölmörgu sem hafa fundið von og nýtt líf í GA prógraminu. Eftir hin fjölmörgu hörmungarár sóunar og hörmunga, þá geri ég mér grein fyrir því í dag að guð var ætíð við hlið mér og hliðhollur mér.

Er ekki skýr skilningur minn á vilja guðs eitt það besta sem hefur komið fyrir mig?

Bæn dagsins
Megi ég vera þakklátur fyrir hinar skörpu andstæður á lífi mínu eins og það var (Fyrri hluti) og þess hvernig það er í dag (Seinni hluti). Í Fyrri hluta var ég virki spilafíkillinn, sem varð stöðugt að vera að aðhafast eitthvað, með ranghugmyndir og ótta í farteskinu. Í Seinni hluta er ég spilafíkill í bata, sem fær að enduruppgötva eigin tilfinningar, viðurkenna ábyrgð mína, og stöðugt að læra hvað hið raunverulega líf hefur upp á að bjóða. Án þessarar skörpu andstæðu þá myndi ég ekki finna fyrir þeirri gleði sem ég upplifi í dag eða þeirrar friðsælu nærveru míns Æðri Máttar sem ég finn fyrir.

Minnispunktur dagsins
Ég er þakklátur fyrir svona andstæðu.

Hugleiðing dagsins
Ég hef leitað alla mína æfi að því sem myndi færa mér hamingju, á mörgum stöðum og í rólegheitum og í asa. Oftast nær valdi ég auðveldu leiðina en niðurstaðan olli ætíð vonbrigðum. Ég hóf ætíð leitina á ný – með því að velja einhverja aðra auðvelda leið. Ég hélt að ég væri að stytta mér leið en í stað þess þá bar mig langt af leið. Þegar ég svo loks kom til GA samtakanna, þá var það í raun eini færi vegurinn fyrir mig.

Er ég viss um að ég sé á réttri leið, þrátt fyrir einstaka hraðahindranir og holur sem verða á vegi mínum? Fer ég GA leiðina af fúsum vilja?

Bæn dagsins
Í dag vakna ég og á val. Munu gjörðir mínar og hugsanir leiða mig á braut falls eða mun ég velja btaleiðina, með framkvæmd? Megi ég biðja minn Æðri mátt um um leiðsögn, því ég er ekki lengur áttavitinn í minu lífi. Megi vegvísar mínir verða einstaka bros, sem kemur frá hjartanu og skýr hugur sem getur loks skynjað lífi eins og það er í raunveruleikanum. Megi mín eigin gleði verða svarið við “hef ég valið réttu leiðina?”

Minnispunktur dagsins
Kraftaverk varða framfarir okkar. Hver getur beðið um meira?

Hugleiðing dagsins
Einhver sagði eitt sinn að það skipti meira máli hvert hugurinn stefndi heldur en hvernig honum miðaði áfram. Ef ég stefni í rétta átt þá er öruggt að ég mun taka framförum. Fyrst, þegar við komum í GA, þá vorum við að þiggja eitthvað fyrir okkur sjálf, en við áttuðum okkur fljótlega á því að við fengum mest út úr því að hjálpa öðrum. Ef hugur minn stefnir að því að gefa frekar en að þiggja, þá mun ég uppskera langt umfram eigin væntingar. Þeim mun meira sem ég gef af sjálfum mér og þeim mun örlátari sem ég er á að opna hjarta mitt og huga fyrir öðrum, þeim mun meiri verður vöxtur minn og framfarir.

Er mér að lærast að leggja ekki mælikvarða á það sem ég þigg og það sem ég gef, skynjandi þess í stað að það að gefa af sér eru verðlaun í sjálfu sér.?

Bæn dagsins
Megi ég ekki missa sjónar á þeim máttarstöpli prógramsins; að hjálpa mér sjálfum með því að hjálpa öðrum og öðlast þannig edrúmennsku frá fjárhættuspilum. Megi ég upplifa það undur sem felst í því að gefa og þiggja og gefa á ný. Megi mér vera annt um frelsi annarra frá fjárhættuspilum, og megi ég vita að þeim er og annt um mitt frelsi. Þetta eru einföld – og falleg – skipti.

Minnispunktur dagsins
Gefa og þiggja og gefa aftur.

Hugleiðing dagsins
Mér hættir til, án þess að vera þess meðvitaður, að setja viðmið/markmið fyrir aðra félaga í GA prógraminu. Og það sem verra er, ég vænti þess að þessum markmiðum sé náð. Ég geng jafnvel svo langt á stundum að ákveða hvaða framförum aðrir eigi að ná í þeirra bata, og hvernig þeirra viðhorf og hegðun eigi að breytast. Það er því ekki að undra að þegar hlutirnir ganga ekki eins fyrir sig og ég ætlaði, að ég verð argur og jafnvel reiður. Ég verð að læra að láta guð sjá um annað fólk. Ég verð að læra að gera hvorki kröfur til né gera væntingar um breytingar hjá öðrum og einbeita mér einvörðungu að mínum eigin göllum. Því þegar allt kemur til alls, þá get ég ekki vænst fullkomnunar hjá öðrum – frekar en ég get vænst hennar hjá sjálfum mér.

Get ég nokkurn tíma orðið fullkominn?

Bæn dagsins
Megi guð biðja mig um að stíga samstundis niður ef ég tek upp á því að klífa einhvern af eftirfarandi stöðum; í ræðupúltið sem alvitur fræðimaður, upp á kassan sem leiðtoginn sem ætlar að breyta heiminum, í predikunarstól sem alheilagur sendiboði frá guði, í dómarasætið sem sjálfskipaður dómari. Megi guð halda mér frá öllu framangreindu og hjálpa mér að viðhalda auðmýktinni.

Minnispunktur dagsins
Þung hönd er ekki hjálparhönd.

Hugleiðing dagsins
Alfred North Whitehead, enskur stærðfræðingur og heimspekingur, skrifaði; “Undirstaða framþróunar tengist enduskilgreiningu á grundvallar hugmyndum.” Þegar við förum yfir og endurskoðum það sem miður fer og það sem vel tekst til með í bataferli okkar í GA, þá sjáum við hversu mikill sannleikur felst í þessum orðum. Okkur fer fram í hvert skipti sem við losum okkur við gamla hugmynd, í hvert sinn sem við afhjúpum persónuleikagalla, í hvert sinn sem við erum fús til þess að losa okkur við þann galla. Okkur miðar áfram, einn dag í einu, þegar við forðumst fyrsta veðmálið, þessa fyrstu fíknitengdu hegðun sem gæti svo auðveldlega sveigt okkur af slóð bata og vaxtar yfir á slóð örvæntingar.

Hugleiði ég framfarirnar sem hafa orðið hjá mér síðan ég kom í GA?

Bæn dagsins
Megi ég muna að það eru fáar nýjar hugmyndir til, bara gamlar hugmyndir sem eru endurtúlkaðar og endursagðar. Megi ég ætíð vera meðvitaður um það að stóru hlutirnir í lífinu – eins og ást, bræðralag, guð, bindindi frá ávanabindandi hegðun – verða skarpari með tímanum. Megi Tólf Sporin að sama skapi verða endurskilgreind í lífi hvers og eins, og megum við muna að það hefur verið margreynt að þau virka sem grundvallarlífsreglur.

Minnispunktur dagsins
Tólf Sporin virka.

Hugleiðing dagsins
Framgangur minn í batanum hangir að stórum hluta saman við viðhorf mitt, og viðhorf mitt er á mína ábyrgð. Það er hvernig ég ákveð að sjá hlutina. Enginn getur neitt upp á mig einhverri tiltekinni afstöðu. Heilbrigt viðhorf er, fyrir mig, sjónarmið sem litast ekki af sjálfsvorkun og gremju. Án efa munu verða hindranir í veginum. En GA prógramið hefur kennt mér að það er hægt að umbreyta hindrunum í tækifæri.

Trúi ég, “að menn geti risið upp til nýrra hæða, með því að notast við aflagðar eigin sjálfsmyndir” eins og Tennyson sagði?

Bæn dagsins
Megi Guð hjálpa mér að rækta heilbrigt viðhorf gagnvart sjálfum mér, GA prógraminu og öðru fólki. Guð, forða mér frá því að tapa andlegu jafnvægisverkfærunum, sem hjálpa mér að halda mér í jafnvægi í tilgangi, viðhorfi og afstöðu. Lát mig hunsa sjálfsvorkun, úrtölur og þá tilhneigingu mína að gera of mikið úr hlutunum, ýkja. Lát enga tilgangslausa byrði koma mér úr jafnvægi.

Minnispunktur dagsins
Með guð mér við hlið þarf ég ekki að missa kjarkinn.

Hugleiðing dagsins
Margir þeirra sem við kynnumst í GA virðast ljóma – af gleði yfir lífinu sem endurspeglast í andliti þeirra og öllu þeirra atferli. Þeir hafa sagt skilið við spilafíknina og framþróun þeirra er komin á það stig að þeir eru “hátt uppi” af sjálfu lífinu. Sjálfsöryggi þeirra og eldmóður eru smitandi – sérstaklega fyrir nýliðana í GA. Nýliðum finnst ótrúlegt að þessir glöðu og hressu GA félagar hafi einhvern tíma haft þrúgandi áhyggjur og byrðar. Kraftaverkið sem saga þeirra sýnir er lifandi sönnun þess að prógramið virkar.

Nýtist framþróun mín í GA prógraminu sem skilaboð til annarra?

Bæn dagsins
Ég bið að mín eigin umbreyting, fyrir tilstuðlan GA prógramsins – frá þungum byrðum yfir í engar byrðar, frá niðurlútum yfir í uppreistan, kærulausum yfir í kærleiksríkan, frá ofsóttum af fjárhættuspilum yfir í frjálsan frá fjárhættuspilum – verði eins mikil hvatning fyrir nýliða og stórbrotin umbreyting í lífi annarra var fyrir mig. Megi ég – á sama hátt og aðrir kátir félagar í GA – læra hvernig það sé að vera “hátt uppi” af lífinu.

Minnispunktur dagsins
Lífið sjálft er besta víman.